België: Antwerpen.

toeristische dienst antwerpen

 “In Antwerpen spreken we de taal van diamanten.” Antwerpen is de diamanthoofdstad van de wereld. Er wordt gezegd dat meer dan 80 procent van alle bewerkte en onbewerkte stenen in deze Belgische stad terechtkomt voordat ze de consument bereiken. De Diamantwijk van Antwerpen is van oudsher in handen van Joden (al vind je nu steeds vaker Indiase en Chinese concurrenten). In het algemeen is dit dus waar, aangezien Mozes zijn volk veertig jaar lang door de woestijn leidde en het enige stuk land in het Midden-Oosten vond waar geen olie is voor de vorming van een staat. En je moet ergens van leven. En zelfs als diamanten geen olie zijn, zijn ze ook koolstof, alleen kristallijn.

Adverteren voor diamanten in Antwerpen wordt over de hele wereld gepromoot (denk aan de film Big Jackpot van Guy Ritchie? De evenementen vonden gedeeltelijk in Antwerpen plaats). Daarom komen goedgelovige shoppers, vooral meisjes, van overal naar deze stad, in de hoop hun “beste vrienden” tegen vergelijkbare prijzen te kopen. Het is duidelijk dat in deze situatie van kopers en verkopers het niveau van “klootzakken” in Antwerpen gewoon niet op schaal is. Een ietwat slimme koper, gewapend met het minimaal noodzakelijke kennisniveau, begrijpt dat er een internationale classificatie is gehanteerd bij het beoordelen van de kwaliteit en waarde van een diamant. Het wordt de 4-s-regel genoemd: kleur, helderheid, knippen, karaat. Degenen die bijzonder geavanceerd zijn, weten dat de steen moet worden gecertificeerd door de GIA. Maar daarnaast moet u de modernste methoden kennen om kopers van diamanten te misleiden. Hier zijn er een paar:

• Verkoop van synthetische diamanten. Elk jaar wordt ongeveer 200 ton van dergelijke goedkope namaakproducten geproduceerd. Experts zeggen dat meer dan een derde van de diamanten die meer dan een karaat wegen, synthetisch is. Het is mogelijk om een ​​dergelijke nep alleen in laboratoriumomstandigheden te onderscheiden.
• Restauratietechniek: er wordt een echte diamant van de laagste kwaliteit genomen, de gebreken worden met een laser uitgebrand en gevuld met een synthetische compound = Profit. Vanwege het feit dat de steen oorspronkelijk echt is, is dergelijke technologie zelfs in een laboratorium moeilijk te detecteren.
• Een andere technologie. Stof van diamantproductie wordt afgenomen, onder hoge druk en temperatuur gesinterd, gepolijst en verkocht als een natuurlijke diamant = winst.
• Bij deze methode houden ze zich niet bezig met complexe methoden om een ​​steen te smeden en eenvoudigweg een certificaat te vervalsen.

Antwerpen is een vrij grote stad, de tweede in België na Brussel. En dit is natuurlijk een havenstad, wederom de tweede van Europa (na Rotterdam). De naam van de stad is trouwens afkomstig van een al lang bestaande legende over de reus Druon Antigone, die hier in onheuglijke tijden woonde. In die tijd werden nepdiamanten nog niet verhandeld, maar opnieuw was het nodig om te eten, dus Antigonus vond de kortste weg naar Profit. Hij eiste van iedereen tol op de Schelde. Als iemand niet akkoord ging met betalen, legde hij sancties op, hakte de brutale hand af en gooide hem in het water. De zaken gingen niet wankel of wankel, maar het was genoeg voor het leven. En alles zou goed komen als op een dag de Romeinse soldaat Brabo niet was verschenen, die niet alleen weigerde hulde te brengen aan de reus, maar hijzelf ook de laatste hand afsneed en weggooide. Antigonos keek naar de afgehakte hand en zei verbaasd: “En wat voor mij?” en stierf in doodsangst (misschien geweten). Na enige tijd werd het gebied rond de Schelde, bevrijd van de boze reus, omgeven door muren, werd er een kasteel gebouwd en in het algemeen verrees de stad.

En de gebeurtenis met de afgehakte en uitgeworpen hand “hand werpen” (geworpen hand) gaf deze stad haar naam. Antwerpen is trouwens tot op zekere hoogte een geluksstad. Er zijn maar liefst twee reuzen in zijn geschiedenis (terwijl veel steden er niet eens één krijgen). Naast de hebzuchtige en wrede Antigonus, die ik al noemde, was er nog een bruut genaamd Long Wapper in Antwerpen.

Zijn voornaamste vermaak was om dronken mannen die ’s nachts uit herbergen naar huis terugkeerden, bang te maken. In dit geval had Wapper simpelweg geen gelijke. Op een dag veranderde hij bijvoorbeeld in een baby die aan zijn moeders borst zoog en plotseling begon te groeien voor zijn vader, die thuiskwam van een leuk feestje “op zijn wenkbrauwen”. En ooit veranderde hij volledig in een lieftallige meid die de harten van vier fans won. Alleen met kanshebbers voor een hand en een ander orgel, gaf de transwapper iedereen een test van liefde. De eerste moest de hele nacht boven aan het kruis op het kerkhof zitten, de tweede moest de nacht doorbrengen in de kist, de derde moest midden in de nacht op de kist kloppen en de vierde moest gewoon rondrennen naar de eerste hanen op het kerkhof en kletteren met kettingen. Dienovereenkomstig, toen de eerste, ingedommeld aan het kruis, wakker werd van het feit dat iemand een graf aan het opgraven was en in een kist klom, viel hij van schrik en brak zijn nek. De tweede stierf aan een hartaanval toen iemand op zijn kist begon te kloppen. De derde werd gek van een geest die met kettingen rammelde, sloeg hem en hij verdronk in de rivier. Dit zijn de verhalen die ze probeerden om alcoholisten af ​​te leiden van hun drinkgewoonte. Degenen die bang waren voor de lange Wapper gingen om bescherming te vragen van de hogere machten naar de gotische kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw van Antwerpen. De bouw begon in 1352, iets later dan het begin van de bouw van het kasteel en is nog steeds niet voltooid. Zelfs de kathedraal van de Sagrada Familia in Barcelona is niet te vergelijken met zo’n langdurige constructie.

Nou, dat is in het algemeen alles.